açlık

tek bir insan görmedim ki aç olmasın. sevgiye, yemeğe, kardeşliğe... mutlaka açtır insan

karnı aç olan gün gelir doyar, zira o elineverilen ekmeğin yarısını koparıp yanındaki aça verebilen adamdır. doydukça çevresini doyurur. açsa hepberaber açtır. bulundupu noktaya her daim bir mutlulukla bakar. mutluluğu emmez, tekrar tekrar yaratır.

ruhu aç olan verileni bile alamaz ki. yanındaki açtan birşeyler bekler. verileni de yutar bu karadelik, yedikçe büyür. büyüdükçe çoğunu ister. mutluluğu emer.

'karnı aç adam için üzülür ona yardıma koşarım. ruhu aç adama ise acırım, ötesi gelmez elimden.'