insan, insancık ve insanımsı

'doğarken ağladı insan.' ona acıdı insancık. banane dedi insanımsı. 'niye yaşıyorum?' dedi insan. 'çünkü hayat sunulmuş armağandır insanlığa' dedi insancık. 'yıkılmış dünyaya sen misin direk?' dedi insanımsı. aşık oldu insan. onunla çilingir sofrasını paylaştı insancık. çok sıkıldı insanımsı. çok değer verdi insan. boşa çıkarmadı insancık. anlayamadı insanımsı. Özendi insan... İmrendi insancık... Kıskandı insanımsı... çok sevdi insan. daha çok sevdi insancık. sevmeyi öğrenemedi insanımsı... insan, insancık ve insımsı. bir çok kere aynı ortamı paylaşarak yaşadılar. sayısız bedende özgün mantaliteleri ile kendilerini buldular. öldüler mi zira tartışılır. ancak yüreğini dinleyen her insan(cık/ımsı), zira şirinleri bile görmeden, birinin sesini duyar... 'bir daha yaşamak istiyorum.' 'iyiki doğmuşum.' '...'