Affediniz. İçten ve kesin olarak affediniz. Anlayış gösteriniz veya kulak arkası ediniz ama salt affediniz. Düşünmeksizin, kurmaksızın, ne dediysem onu duyup affediniz. Evet bu kez karşılık bekliyorum. Ben ne yaptıysam onu yapınız ve affediniz.
Kusurlarımdan korkmuyorum. Düşünemeyen aklımdan, yüreksizliğimden, eksik sosyal zekamdan korkmuyorum. Siz de korkmayınız, ne yaptıysam odur. Ötesi berisi yok, düz konuşurum ki bir kerede anlayasınız diye. Durup düşünmeyesiniz, aklımı çözmeye çalışmayasınız diye. Altı boştur, aramayınız. Yalnız ve yalnız affediniz. Belki de sandığınız kadar kötü biri değilimdir...
Değişmek isterse kişi işte tam da bu zamanda istiyor. Hayalinizde taşıdığınız Görkem değilim ben. Ama şu an o olmak istiyorum, söyledikleriniz boşa gitmesin diye. Kızmak, üzülmek yerine utanabileyim diye. Aklınızdaki adam ben değilim. O sizi kandırmak, buradaki günlük kıçıkırık dertlerini yazarak hafifletmek istiyor. İşte şu an rahatlamak zorunda. Sandığınız kadar basit değildir belki.
Belki... Çürümektir belki. Sadece benim için olabilir. Sıkıcı ama gerçek. Olasılıklar... Var olma sebebimden de yok oluşumdan da sorumludur bunlar. Delirmek için birebir. Günde iki defa aç karnına.
Şu an tüm bunlardan kurtulmanın tam sırası. Evet, sana anlatıyorum. Kızgın değilim, kırgın da. Bir parça uykuluyum yalnız, o da dertsiz başıma dert olsun diye işte. Rahat rahat uyurum birazdan...
El sallayacağım renkli rüyalardan. Selam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder